ในขณะที่อุณหภูมิของโลกสูงขึ้น คำถามเกี่ยวกับการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเริ่มเร่งด่วนมากขึ้นว่าผลกระทบด้านลบของเราไปไกลเกินไปหรือไม่? สายเกินไปที่เราจะย้อนกลับความเสียหายที่เกิดขึ้นหรือไม่? .
ตอนนี้มีข้อเสนอใหม่ที่กำลังได้รับการพัฒนาโดยทีมสหวิทยาการที่สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ หรือ MIT เสนอแนวทางที่จะเสริมการแก้ปัญหาการบรรเทาสภาพอากาศและการปรับตัวในปัจจุบัน
มันคือ ‘Space Bubbles’ ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากแนวคิดที่เสนอโดยนักดาราศาสตร์โรเบิร์ต แองเจิล แต่เดิมมีพื้นฐานมาจากการติดตั้งแพในอวกาศซึ่งประกอบด้วยฟองอากาศขนาดเล็กที่พองได้โดยมีจุดประสงค์เพื่อป้องกันโลกจากรังสีดวงอาทิตย์เพียงเล็กน้อย
โครงการนี้เป็นส่วนหนึ่งของแนวทางวิศวกรรมพลังงานแสงอาทิตย์ ซึ่งเป็นชุดเทคโนโลยีที่มีเป้าหมายเพื่อสะท้อนกลับแสงแดดเพียงเสี้ยวเดียวที่มายังโลก เพื่อแข่งขันกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
โปรเจกต์นี้ต่างจากความพยายามในวิศวกรรมธรณีบนพื้นโลกอื่นๆ เช่น การละลายก๊าซในสตราโตสเฟียร์เพื่อเพิ่มการสะท้อนกลับของแสงอาทิตย์ วิธีนี้จะไม่รบกวนการทำงานของชีวมณฑลโดยตรง ดังนั้นจึงมีความเสี่ยงน้อยกว่าในการเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศที่เปราะบางอยู่แล้ว
ตัวแพฟองหรือลูกบอล (นักวิจัยตั้งสมมติฐานว่าแพจะมีขนาดประมาณประเทศบราซิล) ประกอบด้วยฟองน้ำแข็งแช่แข็งจะลอยอยู่ในอวกาศใกล้กับจุดลากรองจ์ L1 เป็นตำแหน่งระหว่างโลกกับดวงอาทิตย์ซึ่งพ้นจากอิทธิพลของแรงโน้มถ่วงของทั้งดวงอาทิตย์และโลก
ข้อเสนอนี้ต้องตอบคำถามหลายข้อ คือจะสร้างวัสดุที่ดีที่สุดสำหรับฟองอากาศให้ทนต่อสภาพอวกาศได้อย่างไร จะสร้างและปรับใช้ฟองอากาศเหล่านี้ในอวกาศได้อย่างไร? จะทำให้แพนี้สะท้อนแสงกลับไปได้อย่างไร? ผลกระทบระยะยาวที่อาจเกิดขึ้นต่อระบบนิเวศของโลกคืออะไร?
ศาสตราจารย์คาร์โล รัตติ จาก MIT Senseable City Lab กล่าวว่า “เราเชื่อว่าการศึกษาความเป็นไปได้ที่ก้าวหน้าของแผงโซลาร์ชีลด์ในระดับต่อไปจะช่วยให้เราตัดสินใจได้อย่างมีข้อมูลมากขึ้นในปีต่อๆ ไป หากแนวทางภูมิวิศวกรรมศาสตร์กลายเป็นเรื่องเร่งด่วน
แต่ ศ. รัตติ ชี้ว่าไม่ควรมองว่าโครงการนี้จะมาแทนที่ความพยายามในการปรับตัวและบรรเทาผลกระทบจากภาวะโลกร้อนในปัจจุบัน แต่ให้มองมันในฐานะโซลูชันสำรองหากสิ่งต่างๆ อยู่เหนือการควบคุม
ข้อมูล
“Space Bubbles: an out-of-this-world proposal to address climate change”. (May 18, 2020). MIT.